Mowa, która jest wygłaszana, powinna sprawiać wrażenie spójnej całości. Można to osiągnąć stosując: WSTĘP, ROZWINIĘCIE, ZAKOŃCZENIE. Taka spójna wypowiedź pozwala słuchaczowi lepiej skupić się na tym, co mówca prezentuje. Zakończenie jest tu ważne. Pełni ono funkcję podsumowania. Może być uwypukleniem najistotniejszych kwestii, wezwaniem do działania, propozycją.
Mowa, która została dobrze wygłoszona, kończy się na krótko przed czerwonym sygnałem.
„Temat może polegać na postawieniu mówcy w jakiejś roli, np. „Wyobraź sobie, że wygrałeś nagrodę Nobla i wygłaszasz tę mowę na ceremonii jej wręczenia”. Nie powinno się jednak stawiać mówcy w sytuacji, w której miałby mówić wbrew swoim poglądom i przekonaniom. W ŁAŃCUSZKU MÓWCÓW ważne jest, by zachować autentyczność i być sobą. Jeśli temat nam nie odpowiada, zawsze można wygłosić go w zgodzie ze swoimi przekonaniami i lekko skorygować.
W mowach ważna jest autentyczność. Celem łańcuszka jest przede wszystkim uczenie asertywności, świadomego życia i uczciwości. Tu liczą się prawdziwe przekonania i odczucia. Tutaj możemy testować swoje reakcje na zachowanie słuchaczy. Bycie sobą jest kluczem do poczucia własnej wartości i tylko od nas zależy, jak bardzo autentyczni zdecydujemy się być.
Temat, który może dostać mówca może być dla niego sporym wyzwaniem. Zwłaszcza, jeśli nie mamy wyrobionego zdania lub zielonego pojęcia, odnośnie zagadnienia, które mamy za zadanie omówić.
Jest to okazja do kontroli swoich reakcji i nieuciekania od trudnych dla nas tematów. Wymaga to odwagi, by nie powiedzieć cisnącego się na usta usprawiedliwienia typu: „nie wiem, co powiedzieć”, „nie znam się”, „to jest dla mnie za trudny temat”, „nie bawię się w takie...”.
Przy odpowiedniej wprawie każdy temat można potraktować jako punkt zaczepienia do przekazania informacji, które dla nas są ważne i istotne.
Temat może być dowolny. Może być nawet zaskakujący lub kontrowersyjny. Najważniejsze jest to, by łańcuszek był utrzymany w formie nieskrępowanej zabawy, a zbyt duże rygory mogą temu przeszkodzić.
Wartość łańcuszka mówców dla poszczególnych uczestników nie zależy tak bardzo od doboru tematów, dlatego nic się nie stanie, jeśli będą one nawet całkowicie przypadkowe.
W bardziej zaawansowanych Klubach ukierunkowanie łańcuszka mówców może być dodatkową atrakcją.
Mistrz Czasu mierzy czas każdej mowy, licząc od pierwszego słowa wypowiedzianego przez mówcę. Przed rozpoczęciem łańcuszka Przewodniczący krótko wyjaśnia zasady oraz ustala czas przydzielony na każdą mowę – 1, 1,5 lub 2 minuty. Łańcuszek trwa do pół godziny i dobrze, jeśli każdy weźmie w nim udział.
Przewodniczący omawia też sygnalizację, jaką będzie stosował Mistrz Czasu. Czerwony sygnał jest znakiem dla wszystkich do rozpoczęcia oklasków, niezależnie od tego, czy mówca skończył, czy nie.
Dla utrwalenia zasad efektywnej komunikacji ważne jest powtarzanie tych ustaleń.
Przewodniczący Spotkania rozpoczyna łańcuszek mówców i czuwa nad jego sprawnym przebiegiem. Jest on również autorem pierwszego tematu. Każdy mówca staje się automatycznie autorem następnego tematu, aż do momentu, kiedy przewodniczący postanowi zakończyć ten punkt programu.
Przewodniczący, a potem każdy następny mówca, wskazują:
recenzenta,
temat,
mówcę.
Jest jednym z popularniejszych rytuałów w KLS. Jest doskonałą zabawą, a jednocześnie potężnym narzędziem rozwijania osobowości i okazją do ćwiczenia swojej wewnętrznej siły. Zapanowanie nad lękiem przed występowaniem publicznym i nauczenie się swobodnego wypowiadania na dowolny temat przed grupą ludzi jest nie lada osiągnięciem samym w sobie.
To okazja do rozwijania asertywności (jednego z filarów samouznania), czyli umiejętności komunikowania otoczeniu, jakie są moje przekonania, cele, potrzeby i sposób patrzenia na życie.
Dla recenzentów łańcuszek jest okazją uczenia się zasad konstruktywnej oceny – tak mało znanej i rzadko stosowanej metody pomagania innym w rozwoju.
Ścisłe przestrzeganie czasu wypowiedzi utrwala dyscyplinę mówienia: na temat, zwięźle i precyzyjnie. Prowadzenie łańcuszka mówców w miłej atmosferze zabawy stymuluje także kreatywność.
Opracowane na podstawie książki Tadeusza Niwińskiego: „Kluby Sukcesu TeTa w XXI wieku”.
W dużym stopniu siła życiowa zależy od umiejętności precyzyjnego formułowania myśli i asertywnego komunikowania swoich potrzeb.”
Tadeusz Niwiński
W kontaktach z ludźmi przede wszystkim używamy języka (nie chodzi tylko o używanie go do mówienia ;)). Oczywiście porozumiewamy się też ciałem (mowa ciała odgrywa ważną rolę jako forma komunikacji niewerbalnej). To co mówimy jest jednak naszą wizytówką. Warto więc wzbogacać zasób słów, gdyż to poprawia naszą skuteczność i sprzyja konstruktywnej rozmowie. Wzmacnia to naszą siłę oddziaływania, dzięki czemu uzyskujemy większą ilość dóbr.
Bardzo ważna jest też umiejętność słuchania, gdyż tylko poprzez uważne słuchanie możemy zrozumieć drugiego człowieka i zapoznać się z jego potrzebami.
„Niespodzianką dla wielu osób może być odkrycie olbrzymiej roli, jaką odgrywa nasze nastawienie do życia. Jest ono kluczowym czynnikiem decydującym o sukcesie. Właściwe nastawienie do tego, co się robi i czego oczekuje od życia, jest olbrzymim źródłem siły.”
Tadeusz Niwiński
Pozytywne myślenie jest bardzo pomocne w realizacji naszych celów. Jeśli chodzimy przygnębieni, pochmurni, ludzie - - z którymi mamy kontakt - - zaczynają unikać naszego towarzystwa. Zaś większa część powodzenia w życiu jest związana z umiejętnością współżycia z ludźmi.
Warto też pamiętać, że optymizm to nie tylko uśmiechanie się i pozytywne myślenie. Powinno go wspierać działanie, gdyż to ono przynosi odczuwalną satysfakcję z życia!
Życzę więc wszystkim dużo uśmiechu w codziennej pracy! :)
„Dobrze zorganizowana wolność jest na pewno źródłem olbrzymiej siły.”
Tadeusz Niwiński
Przez długi okres w historii dominację nad społeczeństwem sprawowała grupa ludzi. Podporządkowanie władzy często realizowane było bez większego zastanawiania się nad swoją misją, celem w życiu. Żyło się z ciężkiej pracy z dnia na dzień. Dziś odkrywamy duże możliwości, jakie daje nam wolność, realizowana jako ustrój demokratyczny.
Wolność słowa daje nam duże pole do popisu! Możliwość dyskutowania na różne tematy i prawo do wyrażania własnego zdania ułatwia bycie sobą, co sprzyja własnemu rozwojowi. W grupach dyskusyjnych można wymieniać się swoimi spostrzeżeniami, co pozwala ewoluować własnym poglądom.
Zapraszam wszystkich do grupy internetowej „sens” oraz do „czatowania” w pokoju „sens” na Polchacie w czwartki o godz. 22.00. :)
„Człowiek panuje na Ziemi głównie dzięki sile swojego umysłu. Jest w stanie pokonać zwierzęta fizycznie o wiele od siebie silniejsze. Dzieje się tak przede wszystkim dzięki zdolności myślenia, umiejętności współpracy i planowania. Siła człowieka wynika głównie z jego, najwyżej w świecie organizmów żywych, rozwiniętych zdolności intelektualnych. Świadomość istnienia, zrozumienie świata, wiedza oraz umiejętność logicznego myślenia pozwalają podejmować dobre decyzje. Wszystko zaczyna się (jak wiadomo) od zrozumienia. Można powiedzieć, że siła życiowa również wynika ze zrozumienia.”
Tadeusz Niwiński
Źródła siły (według Tadeusza Niwińskiego):
Siła umysłu
Siła wolności
Nastawienie do życia (optymizm).
Sposób mówienia i słuchania.
Odpowiedzialność.
Siła to drugie ogniwo Systemu TeTa. Człowiek potrzebuje jej na co dzień, by móc stawiać czoła wszystkim wyzwaniom i trudom dnia! To stawianie czoła jest ważne, by móc realizować zadania i cele wyznaczone na każdy dzień. Rozwijajmy to potężne narzędzie, gdyż od niego zależy to, jak sobie poradzimy z „ciężarami” i czy będziemy się cofać, czy też przeć ostro do przodu! :)
Jest to istotny element spotkań klubowych! Wyrabiają przyjemne skojarzenia u występujących i podnoszą ich poczucie ważności.
Po zapowiedzi Przewodniczącego Spotkania oklaski dodają otuchy mówcy, zmierzającemu w stronę podium. Mówca jest również żegnany oklaskami.
Oklaski spełniają również rolę porządkową. Wyraźnie oddzielają jednego mówcę od drugiego. Towarzyszą też „łańcuszkowi mówców”.
Oklaski powinny być naturalne i szczere.
Spotkania klubowe odbywają się zwykle raz w tygodniu. Każde spotkanie ma ściśle określony program. Każdy z uczestników dostaje go przed spotkaniem.
Godzina rozpoczęcia spotkania jest często dość dziwna, np. 18.18. Te „dziwne” minuty zwracają uwagę na punktualność. Ludzie sukcesu są punktualni i oczekują tego samego od innych.
W programie przy każdej funkcji podana jest osoba, która na danym spotkaniu ją pełni.
Pierwszą część prowadzi Gospodarz Spotkania (który później pojawia się jeszcze podczas liczenia głosów). Gospodarz zaprasza każdego z uczestników do przedstawienia się i krótkiej wypowiedzi na temat spotkania.
Drugą część prowadzi Przewodniczący. Jest to główna osoba odpowiedzialna za za merytoryczną stronę spotkania i jego jakość. Przedstawia on Generalnego Recenzenta, mówców i zapowiada wszystkie kolejne etapy programu.
Dla urozmaicenia można raz na miesiąc lub raz na kwartał organizować bardziej uroczyste spotkania, połączone z posiłkiem w restauracji.
Tekst pochodzi z książki Tadeusza Niwińskiego: „Kluby Sukcesu TeTa w XXI w.”
Warte uświadomienia są:
Różnice płci – zrozumienie swoich potrzeb wynikających z uwarunkowań biologicznych.
Różnice kultur – dla mnie to zagadnienie jest związane z tematem religii (zapraszam do bloga: http://bogurojony.blog.onet.pl/).
Różnice przekonań – umiejętność współżycia i tolerancja są tu tematami przewodnimi.
Różnice wiedzy - „fascynujący obszar przygód intelektualnych”
Różnice dochodów – dlaczego jedni ludzie są bogaci a inni biedni?
Odkrywcze dla mnie było uświadomienie sobie, że tak w zasadzie wszystko zaczyna się od ZROZUMIENIA. Ludzie, którzy niechętnie podchodzą do zdobywania informacji i wiedzy oraz używania swojego umysłu, stawiają siebie już na wstępie na pozycji przegranej.
„Obserwuję wielu ludzi, którzy zachwycają się tym, czego uczę, i widzę, jak łatwo zapamiętują, gdy mówię, że trzeba być szczęśliwym, że każdy człowiek powinien żyć z radością, robić to, co lubi, mieć przyjaciół, cieszyć się życiem i mieszkać na Hawajach. Ale odnoszę wrażenie, że zapomnieli o tym, że do tego wszystkiego potrzebna jest praca i wysiłek.”
Tadeusz Niwiński
Mam rożne marzenia i fantazje. Właściwie dosyć często popadam w zamyślenie i odrywam się od rzeczywistości! Często wyobrażam sobie to, co chcę osiągnąć w partnerstwie, pracy, relacjach z rożnymi ludźmi. Jednak, gdy wracam na Ziemię, rzeczywistość okazuje się inna. Czy to oznacza, że moje marzenia mają pozostać tylko wytworem mojego umysłu?! Od jakiegoś czasu zaczęłam sobie uświadamiać, że niekoniecznie! Właściwie to dlaczego miałyby pozostać tylko w głowie? Podejrzewam, że ludzie, którzy zrealizowali wielkie cele, najpierw kreowali je w głowie. Następnie, po powrocie do rzeczywistości, podwinęli rękawy i zabrali się do pracy nad ich urzeczywistnieniem. Wcale to nie brzmi głupio! Na pewno nie jest głupie pokuszenie się o spróbowanie tego, o czym marzymy! A nuż wyjdzie! :)
Posty
Komentarze
